در بالا احساس تجربه وقتی مردم به موسیقی غمگین گوش می دهند چیست؟ شواهد نشان می دهد که موسیقی غمگین با عوامل زیادی مرتبط است.

به گفته فرو، روانشناسی تادی، موسیقی با تقلید صداهای تولید شده توسط صدای انسان، احساسات خاصی را بیان می کند. وقتی مردم ناراحت هستند، با صدای آهسته تر و کوچکتر صحبت می کنند. این حالت به راحتی برای سازهای زهی توسط ساموئل ساربر تکرار می شود. در نظرسنجی بین المللی بی بی سی این آهنگ به عنوان تراژیک ترین موسیقی جهان انتخاب شد. همچنین می توان از موسیقی برای رهایی احساسی استفاده کرد. موسیقی به غلبه بر افسردگی یا احساسات پاک (خشم و غم) کمک می کند. وقتی به موسیقی غمگین گوش می‌دهیم (یا فیلمی غمگین را تماشا می‌کنیم)، از هرگونه تهدید یا خطر واقعی که موسیقی یا فیلم به تصویر می‌کشد جدا می‌شویم. تماشای یک فیلم غم انگیز با بازدید از پناهگاه بی خانمان ها یکی نیست. ما عذرخواهی نمی کنیم و احساس گناه نمی کنیم. غم و اندوه گرفتن موسیقی این است که می دانیم واقعاً در این دنیا اتفاق نمی افتد.

موسیقی خوب می تواند هورمون prosocialin را آزاد کند. این هورمون آرامش بخش و جنسی است که توسط مادران شیرده ترشح می شود. پولاکتین برای مقابله با دردهای روانی احساس آرامش ایجاد می کند. هورمون پروستانتین به کاهش غم و اندوه کمک می کند. غم و اندوه نیز نقش مهمی در لذت بخشیدن به موسیقی غمگین دارد. اطمینان را می توان به عنوان توانایی درک یا در نظر گرفتن تجربه شخص دیگری تعریف کرد. افرادی که از لحاظ عاطفی تحت تأثیر هنر غمگین هستند تمایل به همدلی دارند. برعکس، افرادی که سطح غم و اندوه بالایی دارند بیشتر تحت تاثیر موسیقی غمگین قرار می گیرند. این افراد معمولا تخیل خوبی برای تشخیص تجربه یک فرد یا فرد خیالی دارند.

موسیقی غمگین محرک قدرتمندی برای خاطرات نوستالژیک گذشته است. چنین مرور خاطرات نوستالژیک می تواند خلق و خوی را بهبود بخشد، به خصوص وقتی صحبت از خاطرات لحظات مهم و معنادار زندگی می شود. ما شیرینی این خاطرات را از طریق تخیل دوست داریم. لحظه های خوب را به خاطر بسپارید، شادی وجود دارد، اما تقریباً غم و اندوه از دست دادن آن لحظه. موسیقی غمگین مزیت روانی تنظیم خلق و خو را ایجاد می کند. موسیقی غمگین را می توان به عنوان یک دوست خیالی پس از تجربه محرومیت اجتماعی، حمایت و همدردی و تجربه همدردی تجربه کرد.

شنوندگان به سادگی از حضور یک فرد مجازی که از طریق موسیقی نمایش داده می شود لذت می برند، در حالی که می تواند به احساس غم و اندوه کمک کند. به عنوان مثال، سه غزل پایانی پیانوی شوبرت به افراد تنها ارائه می شود. شوبرت ۲ ساله بود که این غزل پیانو را نوشت و دو ماه بعد در سپتامبر درگذشت. شوبرت تجربه تنهایی را می دانست و توانست آن را در موسیقی خود منتقل کند. به طور خلاصه، موسیقی غمگین به شنوندگان اجازه می دهد تا خود را از موقعیت های ناراحت کننده جدا کرده و به جای آن بر زیبایی موسیقی تمرکز کنند. علاوه بر این، اشعاری که با تجربه شخصی شنونده طنین انداز می شوند، ممکن است احساسات یا تجربیاتی فراتر از کلمات را منتقل کنند.