طرف دیگر نام فیلم: من هنوز اینجا هستم
مدیر: فروش والتر
ژانر: بیوگرافی ، درام ، تاریخی
رتبه بندی جوان: PG-13
مدت زمان: ۲ ساعت ۱۶ دقیقه

به گفته Cerarar ، با نقل قول نیویورک تایمز ، این می تواند واضح باشد ، اما هنوز هم بسیار قوی است: نگرش ما نسبت به خود ما ناشی از نگرش ما است که خاطرات جمع می کند. بنابراین ، داستان های علمی بر ایده فن آوری هایی که می توانند حافظه را حذف یا تغییر دهند و بنابراین صاحب حافظه متمرکز است. به همین دلیل دیدن خاطرات یک شخص مورد علاقه بسیار افتضاح است و شخص دیگری می شود. این همچنین برای یک سطح گسترده تر معتبر است. از این گذشته ، تیم ها گروهی از افراد هستند که خاطرات خود را به اشتراک می گذارند. به تازگی ، به نظر می رسد که تمام جهان ، به ویژه خورشید کشورهای آمریکایی ، روی این واقعیت کار می کنند. آنها می توانند با شکستن حافظه تیم ، شخصیت گروهی از افراد را تغییر دهند و بنابراین دولت ها غالباً نشان می دهند که دولت ها آماده هستند تا از گذشته استفاده کنند.

در سالهای اخیر ، فیلم های مشهور مانند جزایر آزور و یادداشت های ابدی ، آرژانتین ، ۱۹۸۵ ، حس گسترده تر ، آنها نشان می دهند که چگونه آنها بر بازماندگان از انکار یا انکار ناپدید شدن یا تلاش برای نادیده گرفتن تأثیر می گذارند. “من هنوز اینجا هستم ،” من هنوز اینجا هستم “، با یک داستان خاص در برزیل به این فیلم ها پیوست. والتر سالز ، یکی از برجسته ترین فیلمسازان برزیل که هنوز اینجا هستم ، من اینجا هستم ، اینجا هستم ، اینجا هستم ، اینجا هستم ، اینجا هستم ، اینجا هستم ، “من هنوز اینجا هستم” ، ۲۰،۰۰۰ نفر در سال ۱۹۶۴-۱۹۸۵ بر اساس مارسلو روبنس ، مارسلو روبنس ، در سال ۲۰۱۵ کشته شدند. آنها شکنجه شدند.

فیلم “من هنوز اینجا هستم” در سال ۱۹۷۰ آغاز می شود ، در حالی که ارتش در سال ۱۹۷۰ با وجود زندگی نظامی ، با وجود زندگی نظامی ارتش ، علی رغم زندگی نظامی ارتش در آن زمان ، با وجود ارتش ، برگزار می شود. زندگی ارتش در آن زمان ، در حالی که خانواده ارتش عمدتاً در خوشبختی درونی زندگی می کنند. روبنس (Pelton Meto) به زودی پس از شش سال تبعید به کشور بازگشت. او و همسرش پنج فرزند پنج فرزند دارند. چهار دختر و یک پسر از دبستان تا نوجوان وجود دارد. آنها در نزدیکی ساحل زندگی می کنند ، دوستان نزدیک ، پذیرایی در اتاق نشیمن وجود دارند و معمولاً یک خانه شاد و شلوغ دارند. روبنس برای حمایت از مهاجران سیاسی به کار خود ادامه داد ، اما کار خود را از خانواده خود دور کرد.

با این حال ، یکی از روزها دختر یک زن و شوهر ورا (والنتینا Feedzaja) متوقف شده است و می خواست توسط مقامات جستجو شود ، در حالی که با دوستان خود از سینما به خانه می رفت. به زودی ، خبرهایی مبنی بر اینکه سفیر سوئیس توسط فعالان جناح چپ ربوده شده است ، دوره ای سریع از بی ثباتی را آغاز می کند. وقتی مردان به خانه پاوا آمدند و از روبنس بخواهند که از آن بازجویی کنند ، Unis و کودکان می فهمند که چیزی چیزی است. روبنس برنگردد ، سپس الیس و دخترش الیانا (لوئیز کوزوفسکی) مورد سؤال قرار می گیرند. این فیلم نه تنها برای جونیس ، نه تنها شخصیت اصلی فیلم ، بلکه قهرمان زندگی واقعی نیز صدق می کند. فیلم داستان اوست: زنی که او تصمیم گرفت شکسته شود و تسلیم نشود. او نه تنها زندگی را نه تنها در شرایط دشوار و مظلوم ایجاد می کند ، بلکه خود را برای تغییر جهان نیز رها می کند. تورس در نقش زن در نقش زن شگفت انگیز و گلدن گلوب را به دست آورد و برای این نقش کاندیدای اسکار بود. محافظت از فرزندان خود برای UNIS به معنای تکیه دادن به شادی و امید در رنج است.

این فقط یک فیلم در مورد یک زن قوی نیست ، بلکه در مورد آنچه رژیم های اقتدارگرا برای کنترل مردم انجام می دهند: تاکتیک های توتالیتر که باعث ظن افرادی می شود که مردم می شناسند. در عوض ، کنترل از طریق بازی های ذهنی انجام می شود تا حقیقت دقیقی را که می توان در مقابل خانواده مشاهده کرد ، انکار کند. دولت رسمی ادعا می کند که روبنس از زندان فرار کرده است کاملاً نادرست است (برای اینکه در مرگ وی به کسی متهم شود) و خانواده دچار مشکل شده اند. عصبانیت می کند. “من هنوز اینجا هستم ، من برای ده ها سال برای یک دست طولانی و تأثیر کشور اینجا هستم ، و حتی برخی هم اکنون در حال انتقال به تراژدی هایی هستند که توسط کسانی که دیگر قدرت ندارند ، می روند. ممکن است ترجیح دهند.

هنگامی که روزنامه نگار می پرسد به موضوعات مهم دیگری برای “تعیین گذشته” بپیوندد ، او کاملاً توافق نخواهد شد. وی خاطرنشان کرد: خانواده ها باید برای جرایم جبران خسارت دریافت کنند ، اما مهمتر از همه ، کشور باید “کلیه جنایات مرتکب شده در زمان دیکتاتوری را تشویق و قضاوت کند و قضاوت کند.” “من هنوز اینجا هستم” در نوامبر ۲۰۲۴ در برزیل. علیرغم کمپین هایی که مردم را به تحریم مردم تشویق می کرد ، این فیلم موفق بود و یک فیلم برزیلی در کشور پس از پانتئیز Covid-19 بود. بنابراین محبوبیت این فیلم راز نیست. با این حال ، “من هنوز در اینجا هستم” به عنوان یک بحث ساده در مورد وضعیت تاریخی و سیاسی ارائه نشده است ، و این راز جذابیت جهانی آن است. همچنین یک پرتره تأثیرگذار در مورد چگونگی نقض سیاست و تشکیل داخلی ، همبستگی ، اجتماع و عشق به زندگی در این فاجعه است. این فیلم هشدار می دهد که به کسی که سعی در گذشته یا بازنویسی دارد ، اعتقاد نداشته باشد.